Uit het (recente) archief
Na de verregende november en decemberdagen waarin ik de conditie op peil heb proberen te houden tijdens de spinninglessen, daar waar anderen thuis Swiften, taxcen of misschien ouderwets op de rollerbank fietsen, staat de teller 1 januari weer op nul. Die teller, lees: Strava, die een dag eerder nog op ruim 4300km’s staat, 4353 km om precies te zijn, het gaat per slot van rekening om details en 49952 hoogtemeters.
49952 hms’s….bij het zien hiervan, oudejaarsdag, heb ik nog even overwogen om even de Putherberg op te fietsen om daarmee die 48 extra hm’s tot aan de 50.000 te komen maar verder interesseren me die getallen geen moer…of om eerlijk te zijn toch wel een beetje, eigenlijk meer dan ik dacht, belachelijk veel zelfs….
Enfin, 1 januari 9.45uur, zat ik geheel ongepland, op de racefiets. Als eerste en waarschijnlijk enige van mijn kornuiten, niet dat dat ertoe doet, of misschien toch wel een beetje, eigenlijk meer dan ik dacht, gezien het feit dat ik het hier noem…….whatever.
Het weer was grijs maar droog en, niet geheel onbelangrijk, de weg was droog. Dat bleek overigens alleen in mijn eigen steentjes-straat zo te zijn, helaas. We, of beter gezegd, ik ben vertrokken. Niet te gek, niet persé veel km’s, om van hm’s maar te zwijgen maar gewoon even lekker sportief zijn en een frisse neus halen.
Een uurtje en zo’n 25 km’s later, bleek Strava mij in de steek te hebben gelaten. Niet waar natuurlijk, kwestie van de juiste knopjes indrukken, maar zuslief was blij met het onaangekondigde nieuwjaarswensbezoekje!
Enkele minuten later, nadat ik nu wel op het juiste knopje van Strava heb gedrukt, begon ik aan de terugweg waarin ik al snel werd vergezeld door regendruppeltjes. Van die vervelende nietszeggende mieserregen waarvan je meer vies dan nat van wordt. Bah, dat wordt straks fiets poetsen. De bril dient vooral als gezichtsbedekking want zien doe je er niet door met al die viezigheid.
Ik haal toch nog wat hm’s onderweg op via de Bronkweg en de Kruisberg, vooral voor mijn eigen gevoel en natuurlijk voor het ‘aanzien’. Niet dat dat er toe doet of misschien een beetje, meer dan ik dacht eigenlijk.
Balen van het weer maar ik was wel de eerste, níet de enige, maar wel de eerste van mijn fietsmaten én, al is het maar voor even, op meerdere (Strava)segmenten ben ik de snelste van het jaar.
De kop is eraf!
Christopher
Tekst uit oorspronkelijke berichten weergeven
Christopher's Blog 