Nu ook de metreologische lente is aangebroken en de straten door bloessem gekleurd worden, gaan de harten van ons wielerliefhebbers weer een tikje sneller kloppen. Het is nog even wachten totdat volgende week de klok naar zomertijd gaat en dan kunnen we helemaal los gaan. De been-, armstukken en misschien zelfs het jasje moeten we wel nog bij de hand houden maar de, die-hards, of principielen, gaan voor de korte broek.
En wie gaat gaat voor de korte broek, gaat voor goed gesoigneerde benen, bij voorkeur zongebruinde, benen. En dat is nog wel even een dingetje. Bruine benen is, zo vroeg in het seizoen natuurlijk, onnatuurlijk, tenzij je al op stage bent geweest op Mallorca of Calpe. En dat is niet voor veel wielerrecreanten weggelegd. Over snelbruiners wil ik het helemaal niet hebben, dan nog liever bruin-zonder-zon.
De kleur is één maar hoe getraind de benen eruit zien, is twee. Niet hoe getraind ze zijn maar hoe ze eruit zien dus, al is het één meestal een logisch gevolg van het ander. Hebben we nog winterkuiten of zijn de contouren van de lentekuiten al zichtbaar? Het relief van strakstaande spieren en de volgelopen aderen die daar doorheen kronkelen en daarmee de trainingsuren van de winter verraden. Dat moet gewoon genieten zijn voor de fietsmaat die in je wiel zit, al zal hij of zij dat misschien niet meteen laten blijken. Noem het een tikje jaloersmakend. Helemaal wanneer je eens even goed op de pedalen gaat staan.
Een ander, en voor velen, het grootste issue is misschien wel het scheren (harsen of welke manier van ontharen) dan van de benen of ’t juist niet scheren (harsen of welke manier van ontharen) ervan. Wanneer we de benen scheren omdat daarmee de contouren nóg beter uitkomen, fietst ’t het eigenlijke doel voorbij: goede massagebenen en vervelende infecties/ontstekingen na een val voorkomen, dat is waarvoor het gedaan wordt. Onder ons wielerrecreanten zullen er maar weinigen zijn die na het fietsen door een masseur/seuze onder handen genomen geworden; we zouden het geluk eens hebben!? Aerodynamischer? Ja, misschien als je Rohan Dennis heet of Tom Dumoulin en de beschikking hebt over een windtunnel maar als recreant fiets je echt niet harder met geschoren benen. En ik kan het weten. Vandaag heb ik op een zeker moment de proef op som gedaan hoewel er niet veel blote benen zichtbaar waren. Ijdelheid is wat het is, niet meer en niet minder.
Het heuvelland was vanmorgen gehuld in mist, noem het laaghangende bewolking, en dat maakte het fris, koud zelfs maar al met al toch wel lekker! Je proeft de lente!
Christopher's Blog 