Fanatiek, fanatieker, fanatiekst….

Deel 1.

Ieder(e) fietsgroep(je) heeft er wel één of misschien wel meer dan één:

de fanatiekeling, de fanatiekste van het stel. Ieder weekend, bij voorkeur op zondag, gaan we met z’n allen met de racefiets er op uit. Het aantal ‘deelnemers’ varieert en is vooral afhankelijk van weer en werktijden. Werk gaat natuurlijk voor maar in ons kikkerlandje is weer een wel heel fragiele reden om wel of niet te gaan fietsen.

Wanneer het vies weer is (regen of andere nattigheid) nodigt dat natuurlijk niet echt uit. Met de spinningles als goed alternatief is de keuze in zo’n geval dan ook snel gemaakt. Wanneer je onderweg overvallen wordt door een plensbui dan is dat zo, pech gehad; Buienradar aanklagen èn door!

Voor de fanatiekeling is het weer niet of nauwelijks een issue. Het is weekend dus we gaan fietsen, is het niet zondag dan gaan we zaterdag. Feestdagen zijn vrije dagen dus fietsdagen. Daarnaast weten we inmiddels: op het weer kun je je kleden.

Het weer kan wel de lengte van de tocht beïnvloeden; dan maar een kortere rit maar we gaan! Dat ligt daarnaast ook aan de tijd die we ervoor ‘gereserveerd’ hebben. Vertrektijd en het tijdstip dat we terug willen of moeten zijn. Maar voor de echte fanatiekeling is dit geen issue, sterker nog, de fanatiekeling heeft zo z’n eigen regels:

Op tijd of eigenlijk te vroeg terug zijn, schept (verkeerde) verwachtingen voor de volgende keer dus dan doen we niet dan maar een extra lusje er aan vastplakken.

Dat extra lusje maken we ook wanneer we de 100 km nog niet aangetikt hebben, desnoods de eigen straat nog een keertje op en af.

950 hoogtemeters, daar kun je echt niet mee thuiskomen dus op de terugweg toch nog even die laatste twee heuveltjes meepikken.

Koffiepauze is leuk, sociaal prima, maar de fanatiekeling slaat deze net zo lief over; het zijn per slot van rekening toch snel 15 km minder.

Hij doet een flinke duit in het zakje wanneer het op op-kop-fietsen aankomt maar hij verstopt zich graag even om vervolgens uit de rug van iedereen weg te fietsen en toch als eerste boven of over de finish te komen.

We fietsen allemaal voor ons plezier, ook de meest fanatieke onder ons, maar voor de fanatiekeling wordt dat plezier vergroot wanneer hij als eerste over die ‘denkbeeldige’ streep komt, de meeste km’s, hm’s heeft en KOM is.

En wij denken er zo het onze van….