Tegen de kou kun je je kleden…

Het was een zware werkweek, ik had een rustdag minder na de laatste spinningles en het was fris, zeg maar gerust koud. Koud genoeg om de sneeuw op de schaduwzijde van het Limburgse heuvelland te laten liggen. Maar tegen kou kun je je kleden. Desalniettemin had ik genoeg argumenten om die zware, verzuurde benen na zo’n 60 km voor mezelf te kunnen verklaren. 60 km, iets waar ik normaalgesproken mijn hand niet voor omdraai. Het begin van de rit met een lekke band na een paar km was misschien wel de voorbode geweest maar dat is makkelijk praten achteraf. Natuurlijk zijn de bijna 1000 hoogtemeters best aardig, zeg maar gerust pittig voor een half januari-rit maar ook die kan ik normaalgesproken best hebben. Hoe fijn is ’t dan om uit de mond van je beide fietsmaten te horen “valt niet mee, hé” en “ik begin ’t aan mijn benen te voelen”. Dat deed me dan toch besluiten om de rit op Strava de titel ‘Beetje fris maar wel lekker’ mee te geven!