…voetballen zonder scheenbeschermers.
Als voormalig, onverdienstelijk, amateur-voetballer, kan ik mij nog goed herinneren dat er vroeger, zo’n 25 jaar geleden, altijd wel één of enkele spelers waren die mét scheenbeschermers om, niet konden voetballen. Dat vonden ze dan vooral zelf. Het kon natuurlijk zeker maar zij vonden het ballast en met ballast konden zij niet optimaal presteren. Ook dat vonden ze vooral zelf. Scheenbeschermers waren verplicht gesteld, hetzij door de KNVB dan wel door de eigen club. Je had dus geen keus en maar goed ook want het was en is voor je eigen veiligheid. Het zat bij die enkelingen vooral tussen de oren.
Oók vroeger,… waren er geen fietshelmen. Vroeger, al vanaf de jaren ’40 waren er de de zg worstenhelmen, toen nog gemaakt van leder, maar die waren niet verplicht. Pas veel later, eind jaren ’80, begin jaren ’90 kwamen er, na de kunststof worstelhelm, heuze fietshelmen, pothelmen werden deze genoemd. In eerste instantie in het profpeloton. In het begin was dit vooral voor de veiligeheid, later ook voor aerodynamica, vooral tijdens de tijdritten. Ik herinner me Laurent Fignon uit die tijd met de zg. calimerohelm.
Inmiddels behoort de fietshelm tot de standaarduitrusting van iedere fietser. Van beginnend recreant tot worldtourfietser. Tenminste dat zou je verwachten. Tijdens wedstrijden, op alle niveaus, en tijdens alle andere georganiseerde (toer)tochten is het dragen van een helm verplicht. Logisch gezien de toenemende drukte op de weg en daarmee groter wordende kans op valpartijen én dus letsel. Én als we iets liever niet willen, is het letsel en al helemaal geen ’t hoofdletsel.
Fietshelmen zijn er tegenwoordig in alle soorten en maten; in alle prijsklassen, in verschillende kwaliteiten en in ontelbare designs. Voor elk wat wils dus. Én juist daar schuilt het gevaar. Er zijn nog steeds wielerrecreactieven die er niet aan willen. Het is de grote minderheid maar ik zie ze nog steeds en daar kan ik niet zo goed tegen, merk ik zelf. Vaak zijn het dan de wat meer geroutineerde wielrenners, veelal getooid met een zilverkleurige haardos of de Pantani-look. Zij, die misschien, juist omwille van hun ervaring en routine, dénken dat zij dat niet nodig hebben???? Een andere reden kan ik me namelijk niet bedenken.
Eigenzinnig, net als de eerdere genoemde scheenplaatweigeraars en een beetje dom, zoals onze vorstin zou zeggen, zeker omdat je voor een paar tientjes al een stukje veiligheid kunt kopen. De keuze is reuze dus bij elke outfit is er wel een passende helm te vinden. De best gesoigneerde renners, hebben de mooiste exemplaren dus ook daar hoeft het niet aan te liggen.
Dus, zoals Laurens ten Dam zou zeggen: Fiets met je kop, helm op!
Christopher!